لنت های ترمز در سیستم های ترمز دیسکی به همراه یک قطعه مسطح از فولاد با یک لایه مواد اصطکاک ضخیم در یک طرف هستند. نوع و اندازه این مواد اصطکاک بسته به نوع خودرو و اندازه و نوع کولیس ترمز متفاوت است.

راننده با فشار دادن پای خود به پدال ترمز ، سیستم ترمز دیسک را اداره می کند. این فشار در مقابل سیلندر اصلی قرار می گیرد که در اصل پیستونی است که توسط مایع ترمز احاطه شده است. مایع در زیر خطوط ترمز حرکت می کند که در آن باعث می شود کولیس مجبور شود یک جفت لنت ترمز را در برابر دیسک ترمز فشرده کند. این به نوبه خود ، چرخ را پایین می آورد. انرژی حاصل از توقف حرکت اتومبیل شما به گرما تبدیل می شود که باید خارج شود. از آنجا که دیسک از زمان خنک کننده نسبتا سریع برخوردار است ، این نوع ترمز عملکرد توقف بهتری نسبت به ترمزهای طبل قدیمی ارائه می دهد. در هر بار ترمزگیری و استفاده از لنت ترمز, لایه مواد اصطکاک نازک تر می شود و در نهایت نیاز به تعویض لنت ترمز می باشد.