با فشار بر روی پدال ترمز باعث متوقف شدن ماشین درحال حرکت می‌شویم. پدال دارای سیستم هیدرولیکی است که نحوه‌ی کار آن به این صورت است که ابتدا مایع تحت فشار را به قسمت‌هایی که در زمان ترمز گرفتن، درگیر هستند، توسط شیلنگ‌های کوچک و یا خطوط فلزی می‌رساند.

مزیت عالی این سیستم این است که لازم نیست فشار زیادی روی پدال وارد شود. با این عمل به چرخ‌ها فشار زیادی وارد می‌شود. پدال ترمز با یک پیستون در سیلندر اصلی ترمز که با مایع هیدرولیکی پر شده است ارتباط دارد. سیلندر اصلی شامل یک سیلندر حاوی پیستون کوچک و مخزن مایع است. استوانه‌های اصلی مدرن در واقع دو سیلندر جداگانه هستند.

این مدار یک سیستم دوگانه دارد، زیرا سیلندر جلو به ترمز جلو و سیلندر عقب به ترمز عقب متصل می‌باشد. البته در بعضی موارد این اتصال به صورت مورب می‌باشد. دو سیلندر از هم جدا شده‌اند. کل سیستم هیدرولیک از سیلندر اصلی تا چرخ‌ها از مایع ترمز هیدرولیکی پر شده است.

با فشار روی پدال ترمز، پیستون‌های سیلندر اصلی حرکت می‌کنند و نیروی زیادی در خطوط اعمال می‌شود. از آن‌جایی که مایع جایی برای رفتن ندارد به پیستون‌های سیلندر چرخ و ترمز‌های دیسکی فشار وارد می‌کند.

این فشار به لنت ترمز منتقل شده و اصطکاک بین لنت و ترمز و دیسک‌ها باعث کاهش حرکت چرخ و توقف می‌شود.
همچنین سوییچی به پدال ترمز وصل است که هنگام فشار روی پدال باعث روشن شدن چراغ‌های ترمز می‌شود.
زمانی که پدال آزاد شد چراغ‌های ترمز خاموش می‌شوند. در صورتی که دیسک ترمز خراب شود، از دستگاه دیسک تراش برای تعمیر آن استفاده می‎کنند.
هر سیلندر چرخ در ترمز حاوی دو پیستون (در هر طرف یکی) است که در جهت مخالف به سمت جلو حرکت می‌کند.
تمام پیستون‌ها از یک مهر و موم لاستیکی برای جلوگیری از نشت در اطراف پیستون استفاده می‌کنند و پوشش‌های لاستیکی نیز چرخ سیلندر را در برابر آلودگی و رطوبت محافظت می‌کنند.
وقتی پدال ترمز آزاد می‌شود، پیستون سیلندر اصلی از طریق پمپ‌های جبران‎کننده بر‎می‌گردد.

تمام سیستم‌های ترمز دوگانه سوییچی برای فعال‎کردن، چراغ ترمز دارند. این سوییچ در یک دریچه نصب شده که در کنار سیلندر اصلی واقع شده است.

به هر دو طرف مدار‌های ترمز جلو و عقب، فشار منتقل می‌شود. زمانی که فشار‌ها متعادل شد پیستون ثابت می‌شود.